دسترسی ها

شما هم احتمالا این روزها با اضافه‌شدن ناگهانی‌ به کانال‌ها و گروه‌های ناشناس مواجه شده‌اید. نوع جدیدی از تبلیغات در شبکه اجتماعی تلگرام باب شده که به‌طور محسوسی حریم شخصی کاربران را نقض می‌کند. درواقع برخی گروه‌ها و کانال‌ها چند وقتی است مدعی هستند برای اضافه‌کردن مقدار مشخصی عضو یا ممبر به اشخاص، پول پرداخت می‌کنند. این روش که با منطق شبکه‌سازی و کار شبکه‌‌ای فعالیت می‌کند، هزینه کمی دارد و در عین حال سود سرشاری را به جیب کاربران سرشاخه‌اش می‌ریزد. در این مدل، سرشاخه اصلی عملا کار خاصی نمی‌کند اما زیرشاخه‌هایش برای کسب درآمد مجبور به‌کار هستند و در نهایت چند‌دهم پول اصلی در اختیار آنها قرار می‌گیرد درحالی‌که سود اصلی در جیب نفر اصلی باقی خواهد ماند. بعد از مدتی، ‌این گروه به کانال تبدیل‌شده، می‌تواند با پخش تبلیغات گسترده درآمد کسب کند یا به دیگری فروخته خواهد شد. این سیستم‌ها چطور کار می‌کنند و چرا فعالیت‌شان ناقض حریم شخصی محسوب می‌شود؟شیوه کار گلدکوئیستی

در سیستم بازاریابی شبکه‌ای که اوایل به تبعیت از نخستین شرکت فعال در این حوزه، به‌کار گلدکوئیستی معروف شد، یک نفر به‌عنوان سرشاخه قرار می‌گرفت و دیگران را به‌کار‌کردن تشویق می‌کرد اما خودش عملا فعالیت خاصی به جز جمع‌آوری افراد و قانع‌کردن‌شان به دریافت سود سرشار  نداشت. با همین طرز تفکر، مدتی است برخی با ساختن گروه در تلگرام، دیگران را به عضو‌کردن دوستان‌شان در این گروه‌ها تشویق کرده و هزینه مشخصی به آنها می‌پردازند. همه‌چیز در آغاز خوب به‌نظر می‌رسد و محیط کاملا دوستانه است، افراد با یکدیگر صحبت می‌کنند و آشنا می‌شوند، هرازگاهی نیز صاحب اصلی کانال (ادمین) به ازای عضو‌شدن دیگران، به اعضای قدیمی پول پرداخت کرده و برای جلب اعتماد رسید آن را در گروه پخش می‌کند. بعد از مدتی امکان چت‌کردن در گروه بسته شده و عملا همه‌چیز بسیار به یک کانال شباهت پیدا می‌کند. در این فضا هیچ‌کس به جز صاحب اصلی کانال و کسانی که او به‌عنوان ادمین مشخص کرده، حق گذاشتن مطلب جدید را نخواهند داشت. این کانال می‌تواند به‌عنوان پخش‌کننده تبلیغات عمل کرده یا فروخته شود. در این محیط، افراد فعال در گروه بعد از مدتی عملا کارایی‌شان را از دست می‌دهند و پولی هم نصیب‌شان نمی‌شود. این در حالی است که صاحب کانال می‌تواند از درج تبلیغات تا فروش کانال درآمد کسب کند.

پیدا‌کردن سرشبکه‌ها

در اوایل کار، پیداکردن سرشاخه‌ها یا کسانی که برایشان فعالیت می‌کردند، کار چندان دشواری نبود، چون هر کاربر در تلگرام می‌تواند دوستانش را در کانال عضو کند، اما با همه‌گیر‌شدن این سیستم، تعداد آشنایانی که در لیست اعضای گروه دیده می‌شود، بسیار بالاست و شناسایی کسی که فرد را عضو گروه کرده، چندان ساده نیست. در بعضی موارد، ادمین کانال می‌تواند از اعضایش اطلاعات کامل‌تری از اعضا (مثلا نام و شماره تلفن‌شان) را درخواست کند که در این صورت، پول بیشتری نصیب کاربر می‌شود اما در عین حال، می‌توان از این طریق از داده‌های کاربر سوءاستفاده کرد؛ ‌موضوعی که می‌تواند ناقض حریم شخصی محسوب شود.

نرخ‌های کلان، درآمدهای هنگفت

ادمین‌های کانال برای پیدا‌کردن عضو جدید نرخ‌ مشخصی ندارند اما پول نهایی که به زیرشاخه‌هایشان در ازای دریافت عضو جدید پرداخت می‌کنند، معمولا به یک تا چند میلیون تومان نیز می‌رسد. در اوایل کار که همه‌چیز به گروه شباهت دارد، قبض‌های پرداختی در گروه پخش می‌شود اما درباره تعداد اعضای اضافه‌شده به گروه اطلاعات دقیقی وجود ندارد. درآمدی که بعد از بسته‌شدن گروه و تبدیل آن به کانال به‌دست می‌آید، به‌طور قابل‌توجهی بالاست. این میزان تبلیغ بنا به حجم کانال، نوع تبلیغ دریافت‌شده، تعداد دفعات دیده‌شدن تبلیغ و… قابل‌تغییر است و کمتر در کانال‌ها می‌توان نشانه‌ای از آن پیدا کرد. اما با مقایسه نرخ‌ها می‌توان تخمینی از پول‌های رد و بدل شده در این حوزه را حدس زد. فهیمه طیبا، از دارندگان کسب‌وکارهای خانگی در شبکه‌های مجازی که پیش‌تر چندباری در این کانال‌ها عضو شده، به همشهری می‌گوید: «یک تبلیغ ۲۴ساعته در اینستاگرام، در کانالی با تعداد اعضای نسبتا خوب، حدود ۸۰۰هزار تومان هزینه دارد. این هزینه در کانال‌های تلگرامی چند برابر است.»

• منبع خبر : همشهری