دسترسی ها

اینترنت و اطلاعات ارائه شده در فضای مجازی به واسطه وسعت دامنه و نیز فراوانی کاربران قدرت تاثیرگذاری زیادی دارد، اما این فضا یک نیمه کمتر شناخته شده و نگران کننده حاوی انبوه داده های تقلبی دارد که روز به روز در حال گسترش است.

وب سایت نیویورک مگزین اخیرا اعلام کرد که وزارت دادگستری آمریکا اواخر نوامبر در جریان دو عملیات بزرگ مقابله با کلاهبرداری در تبلیغات اینترنتی با ارزش بیش از 36 میلیون دلار، علیه هشت نفر اعلام جرم کرد.
اما موضوع دقیقا از چه قرار بود؟ تبلیغ کنندگان دیجیتالی و به طور کلی افرادی که پیگیر تبلیغ محصولات یا سرویس های خود در اینترنت هستند، معمولا دو خواسته دارند: این که مردم تبلیغات آن ها را ببینند و وب سایت هایی قرار است این تبلیغات درون آن ها منتشر شود، معتبر باشند.
سواستفاده از هر دو خواسته یاد شده و جعل آنها نقطه مشترک کلاه برداری های اینترنتی بود که در جریان دو عملیات بزرگ که به ترتیب (Methbot) و (3ve) نامیده می شوند، کشف شدند.
برای چنین کاری، هکرها بیش از 1.7 میلیون سیستم را با بدافزارهایی آلوده کردند که برای افزایش ترافیک عبوری در سایت های تقلبی طراحی شده توسط هکرها، انتقال یافته بودند. به این ترتیب تبلیغ دهندگان هنگام رصد نتایج بازدیدهای روزانه، ارقام بازدید هیجان انگیزی را در برابر خود می دیدند که در حقیقت تماما جعلی بود و به هیچ انسان واقعی تعلق نداشت.
تکنیک های مورد استفاده هکرها در این نمونه به حدی پیشرفته بود که حتی کلیک های کاربران، حرکت موس آنها و اطلاعات لاگین شبکه های اجتماعی افراد را هم جعل می کرد. برای برخی حتی فایل های کوکی (فایل های که مرورگر در آن اطلاعاتی مانند رفت و آمد و فعالیت شما در هر وب سایتی را که بازدید می کنید، ذخیره می کند) متعلق به وب سایت های دیگر را ارسال می کرد تا به دروغ ثابت کند که کاربران بازدید کننده واقعی هستند.
به این ترتیب تبلیغ کننده به جای انبوهی از بازدیدکنندگان واقعی، آمار انبوهی از کاربران جعلی را دریافت می کرد که همه چیز آن ها اگرچه مو به مو شبیه فعالیت های کاربر واقعی بود، اما در عمل جعلی به شمار می رفت. در واقع تبلیغ دهنده و تبلیغش تنها هویت واقعی در کل این فرایند بود.
برایین اساس، این پرسش پیش می آید که چقدر از اینترنت و آمارهای آن واقعی و چه میزان تقلبی است؟ بر اساس نتایج مطالعات انتشار یافته در وب سایت نیویورک مگزین، در سال های اخیر کمتر از 60 درصد ترافیک مصرفی اینترنت به کاربران انسان واقعی تعلق داشته است.
این آمار طبیعتا ثابت نیست و هر سال تغییر می کند. به گونه ای که برخی سال ها سهم ترافیک واقعی بیشتر و برخی سال ها کمتر است. به عنوان نمونه به گزارش مجله تایمز در یک بازه زمانی در سال 2013، تقریبا بیش از نیمی از کل ترافیک شبکه اجتماعی ویدیویی یوتیوب جعلی و متعلق به ربات های اینترنتی بود. در آن زمان این حجم از ترافیک جعلی آنقدر زیاد بود که بسیاری از کارمندان یوتیوب نگران بودند که این ترافیک جعلی ممکن است با معکوس کردن جریان، دسترسی کاربران واقعی را هم با مشکل مواجه کند. پس از همین دوران بود که یوتیوب مبارزه جدی با ترافیک جعلی را به عنوان سیاستی جدی در پیش گرفت.
همه این ها یعنی در دنیای بزرگ اینترنت هر آنچه قبلا واقعی به نظر می رسید، حالا می تواند تقلبی باشد و هر آنچه قبلا تقلبی تصور می شد، حال ممکن است واقعی از کار دربیاید.

**شاخص های تقلبی
برای مثال، موضوع واضحی همچون چگونگی اندازه گیری ترافیک وب را در نظر بگیرید. اعداد عمومی مانند میزان بازدید از یک ویدیو و یا یک پست قاعدتا باید واقعی ترین چیزها در دنیای اینترنت باشند. این ها ارقامی قابل شمارش، ردگیری و از نظر وجودی قابل اثبات هستتند که اساسا تبلیغات اینترنتی بر اساس معیارهای مبتنی بر آنها استوار است.
با این حال حقیقت این است که حتی بزرگترین شبکه های اجتماعی دنیا مانند فیسبوک هم که عملا ماشین های بی حساب و کتاب گردآوری اطلاعات هستند، اطلاعات دقیقی در این مورد ندارند. به عنوان نمونه در طول اکتبر گذشته چند شرکت تبلیغاتی کوچک علیه فیسبوک شکایت کردند. شکایت آن ها به این دلیل بود که فیسبوک برای بیش از یک سال روی خطای بسیار بزرگ خود در براورد متوسط میزان زمانی که کاربران صرف تماشای ویدیوها روی این شبکه اجتماعی می کنند سرپوش گذاشته بود.
در طول دو سال گذشته فیسبوک تایید کرده که در براورد اطلاعاتی مثل میزان دیده شدن و باز شدن پست ها در صفحات مختلف توسط کاربران اشتباه کرده و گزارش های اشتباهی را هم منعکس کرده است. این یعنی خیلی از اطلاعات موجود مثل میزان دیده شدن یک ویدیو درون یک پست یا بازدید از آن پست ممکن است کاملا اشتباه به شما گزارش شود.
به عنوان مثال، فیسبوک سال گذشته میلادی ادعا کرد که بیش از 75 میلیون نفر حداقل یکی از ویدیوهای یک دقیقه ای این شرکت را هر روز مشاهده کرده اند. هرچند در نهایت اضافه کرد که معلوم نیست چه تعداد از آن ها ویدیوها را تا آخر مشاهده کرده باشند. اما حالا به نظر می رسد که ممکن است حتی این اعداد نیز آنقدرها که به نظر می رسد، واقعی نبوده و یا بازدیدها توسط کاربران واقعی صورت نگرفته باشد.

**جمعیت تقلبی
در این میان می توان گفت که چه بسا بسیاری از کاربران اینترنتی که پیش از این واقعی تصور می شدند، واقعی نباشند. مجله تایمز در آگوست گذشته با جزئیات گزارش داد که بخش قابل توجهی از ویوها یا همان بازدیدهای ویدیوها در یوتیوب که زیربنای محاسابات مورد استفاده در تبلیغات آگهی های آنها نیز شمرده می شوند، همچنان جعلی است. این در حالی است که یوتیوب خود می گوید که تنها بخش کوچکی از ترافیک کنونی اش جعلی و در سایر موارد، مقصر اکانت های تقلبی و اسپم است که شرکت این روزها پیگیر خلاصی از آن هاست.
براساس اعلام تایمز، ظرف تنها 30 ثانیه می توان بیش از 5 هزار ویو (یا همان بازدید که برای ثبت شدن آن بازدید کننده باید حداقل 30 ثانیه از ویدیو را مشاهده کند) روی یوتیوب برای هر کدام از ویدیوهای خود بخرید. آن هم به قیمت ارزانی در حد 15 دلار.
جالب این که بسیاری از مشتریان این سرویس ها گمان می کنند که این بازدیدها به بازدیدکنندگان واقعی تعلق دارد و طی فرایندهای طبیعی برجسته سازی ویدیوی آنها تولید شده اند. این در حالی است که وضعیت مشابه این شرایط را روی تقریبا هر شبکه اجتماعی کنونی می توان مشاهده کرد. از فیسبوک تا توییتر و اینستاگرام تا دیگر شبکه های اجتماعی که این روزها مالامال از اکانت های جعلی هستند.
این مشکل به شبکه های اجتماعی و بازدیدها محدود نیست. حتی میزان دانلود برنامه ها و اپلکیشن ها در بازارهای دیجیتالی را هم می توان جعل کرد. اگر به دنبال اطلاعات بیشتری هستید، کافی است که واژه Click Farm را در اینترنت جستجو کنید تا با انبوهی از گزارش های مختلف در مورد شرکت های عرضه کننده چنین سرویس هایی مواجه شوید.
هیچ بعید نیست که این وسط به ویدیوهایی از شرکت های چینی هم برخورد کنید که دفاتری را با انبوهی از تلفن ها و تبلت ها نشان می دهند که در آن همه سیستم ها به صورت نظام مند هر چند دقیقه روی یک آپ یا یک ویدیو یا وب سایت سوییچ می کنند تا فعالیت جعلی روی آن ها را بدون استفاده از بدافزار یا ربات اینترنتی خاصی بالا ببرند.
در شرایطی که اطلاعات مربوط به ترافیک و کاربران اینترنت را می توان جعل کرد، دیدن تجارت های جعلی نیز نباید عجیب باشد. خبرنگار نیویورک مگازین در گزارش اخیر خود، تصریح کرد که در فروشگاه آنلاین آمازون با فروشنده ای برخورد داشته که کارش این است که از سایر فروشندگان در این بازار محصولات را می خرد و مجددا در همین پلتفرم با تعرفه بالاتر می فروشد. بررسی های بیشتر مشخص کرد که در حقیقت پشت پرده این امر شبکه ای از فروشندگان جعلی با قیمت های تقلبی و کپی رایت های مسروقه وجود دارد.

**راه حل کجاست
در نهایت باید پرسید که راه حل مشکل کجاست و چگونه می توان از نیمه تقلبی اینترنت که هر روز بزرگتر می شود، خلاص شد؟
پاسخ اصلا آسان نیست؛ حتی نمی دانیم که آیا واقعا پاسخی برای این سوال وجود دارد یا خیر. حقیقت این است که این مشکل برای حل شدن نیازمند اراده ای جدی از سوی غول های دنیای اینترنت و سیاستمداران آگاه از شرایط روز است؛ چیزی شبیه به کنترل و یا بازخواست شرکت های اینترنتی درباره چگونگی استفاده از اطلاعاتی که از کاربران گرد آورده اند.

• منبع خبر : ایرنا