جهان در این روزها با فضای اینترنت و گسترش آن هر روز شاهد تحولاتی می شود که روزمره مردم را دست خوش تغییر قرار داده است این تغییرات که با تضادهایی در عملکرد و قوانین دیده میشود می تواند اعتماد جهانی را نسبت به این گسترش و استفاده از این ابزار تسهیل و تسریع کننده […]
جهان در این روزها با فضای اینترنت و گسترش آن هر روز شاهد تحولاتی می شود که روزمره مردم را دست خوش تغییر قرار داده است این تغییرات که با تضادهایی در عملکرد و قوانین دیده میشود می تواند اعتماد جهانی را نسبت به این گسترش و استفاده از این ابزار تسهیل و تسریع کننده بکاهد.
سوال که مطرح میشود این است که آیا شرکتهای پیامرسان اجتماعی برای رضای خدا و به دور از منفعت مالی و سیاسی اقدام به ایجاد پیامرسانها می نمایند؟
واضح است که این طور نیست و این شرکتها در بررسیهای انجام شده، کاربران را محصولات خود میبینند و از اطلاعات کاربران استفاده میکنند که همین موضوع باعث گسترش روز افزون آنها شده است. پس زمانی که ما از یکی از این اپها استفاده می کنیم اجازه استفاده از این اطلاعات را به آنها دادهایم؛ این شرکتها در زمینه استفاده از این اطلاعات بعضا اطلاعیههایی را نیز صادر مینمایند و به اطلاع کاربران خود نیز می رسانند.
اما سوال اینجاست که ما این اجازه را به شرکتهای ارائه کننده بسترهای نرم افزاری نیز دادهایم؟
پاسخ آشکار است. خیر!!
اما جالب است که شرکت گوگل در این روزها با حذف دو اپلیکیشن از فضای گوشیهای همراه کاربران ایرانی این کار را انجام داده است.
شرکتی که این گونه وارد فضای زندگی خصوصی ما شده و سرک در حریم خصوصی ما میکشد آیا جای برخورد ندارد؟
این رفتارها از سوی این شرکتها که به جاسوسی فضای سایبری تعبیر می شود خود به نوعی اعلان جنگ سایبری به کاربران آنها فارغ از ایرانی بودن آنهاست. این که کسی وارد حریم خصوصی مجازی شخصی شود و دست به تغییرات و حذف و اضافه بزند در طبقهبندی جرایم رایانهای مصداق بارز جرم اینترنتی و هک محسوب میشود که خود از مسائل مهم حقوقی این دنیای مجازی است و دارای جریمههای سنگین است.
چنانچه نقصی در سیستم نرم افزاری وجود داشته باشد شرکتهای ارائه کننده نرمافزار میبایست به جبران این نقص و رفع آن بپردازند نه اینکه با حضور خود در حریم خصوصی افراد به نقض آن بپردازند.
فضای زندگی مردم و حریم خصوصی آنها برای همگان باید محترم باشد که در این باره استانداردهای مهمی درگوشه گوشه دنیا ارائه شده است (مانند استاندارهای اتحادیه اروپا و …) سوال اینجاست که چرا واضعان این استانداردها به این موضوعات اخلاقی پایبند نیستند؟
شکل تبعیضآمیز برخورد در مواجه با جرایم سایبری در این واضعان استانداردهای تقلبی واضح و آشکار است زیرا منافع مالی و سیاسی اربابان و مالکان آنها که در لوای آزادیخواهی به ایجاد محدودیتها و از بین بردن حریم خصوصی آنها میپردازند خلاصه شده است.
حال با این وصف بر همه کسانی که در این حوزه فضای مجازی فعالاند تکلیف است که به حفظ و صیانت از حریم خصوصی خود بپردازند و در مقابل این زور گویی و خلاف واضح بایستند تا دیگرانی که با استانداردهای نظام سرمایه داری به مردم به عنوان ابزارهایی برای حفظ وگسترش منافع خود مینگرند بیاموزند که حریم خصوصی افراد جای سرک کشیدن هر کس نیست. و با این اقدامات سخیف و کودکانه و به دور از جریان حرفهای در فضای مجازی خللی به جریان باز و شفاف گردش آزاد اطلاعات وارد نخواهد شد .
- نویسنده : حسام الدین یاری
- منبع خبر : فمپ
Saturday, 16 November , 2024