فضای مجازی همانند فضای فیزیکی و واقعی که در آن زندگی می کنیم دارای حوزه ها و عرصه های متفاوتی است. همچنان که در فضای واقعی و فیزیکی با حوزه های اقتصادی، فرهنگی ،اجتماعی سر و کار داریم،در فضای مجازی هم دارای چنین حوزه هایی هستیم. روح الله مومنی نسب کارشناس حوزه رسانه و فضای […]

فضای مجازی همانند فضای فیزیکی و واقعی که در آن زندگی می کنیم دارای حوزه ها و عرصه های متفاوتی است. همچنان که در فضای واقعی و فیزیکی با حوزه های اقتصادی، فرهنگی ،اجتماعی سر و کار داریم،در فضای مجازی هم دارای چنین حوزه هایی هستیم.

روح الله مومنی نسب کارشناس حوزه رسانه و فضای مجازی در مورد ماهیت فضای مجازی گفت: فضای مجازی مثل فضای فیزیکی و واقعی که در آن زندگی می کنیم حوزه ها و عرصه های متفاوتی دارد.هم چنان که در فضای واقعی و فیزیکی با حوزه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی سر و کار داریم در فضای مجازی نیز این حوزه ها وجود دارند.

وی ادامه داد: قاعدتا تخلفات و جرائمی که در فضای فیزیکی امکان بروز دارد،در فضای مجازی دارای بستری به مراتب فراهم تر و آماده تر می باشد. نکته ای که در اینجا وجود دارد این است که فضای مجازی در واقع یک فضای گمنامی است؛ به شکلی که افرادی که بنای تخلف دارند، می توانند خود را مخفی کنند.

کارشناس فضای مجازی به یک اصل مهم هم اشاره کرد و گفت: در کشور ما به علت اینکه هویت در فضای مجازی کشور یک اصل قرار نگرفته،این مسئله در کنار جعل عناوین کمک می کند که اتفاقات ناگواری بیفتد که باید جلوی آنها گرفته شود.

مومنی نسب در مورد رفع آسیب های فضای مجازی هم اظهار داشت: مسلم است که آسیب ها در فضای مجازی را نمی توان به صفر رساند.هم چنان که مقوله امنیت هیچ وقت مطلق نیست. اینکه بخواهیم آسیب های فضای مجازی را به صفر برسانیم، ممکن است در عمل اتفاق نیفتد ولی می شود تلاش کرد که این آسیب ها به صفر نزدیک شود.یعنی به حدی برسد که مانند فضای فیزیکی برای مردم قابل زیست مسالمت آمیز شود.

احمقانه ترین و عاقلانه ترین کار در فضای مجازی

وی در مورد شیوه کاهش آسیب ها در فضای مجازی چنین پیشنهاد داد : بنابر آن چه گفته شد،اولین کاری که باید انجام شود ،هویت دار شدن ارکان فضای مجازی است .مثلا کاربرها در فضای مجازی باید با شناسه عددی مشخصی وارد محیط مجازی شوند؛ یعنی چیزی شبیه به شناسنامه و کد ملی باید داشته باشند که در فضای مجازی به آن (IP Valid) یا شناسه عددی مشخص گفته می شود .حتی با این شیوه می توان اینترنت متناسب با موقعیت، سن و جنسیت افراد به آنها ارایه داد. از طرف دیگر ابزارها و تجهیزاتی که در فضای مجازی هستند، هم شناسنامه دار شوند ؛ همانند خودروها و یا حتی ساختمان هایی که پلاک و کد پستی دارند. در فضای مجازی هم سخت افزارها وگوشی های تلفن همراه دارای (IMEI) ریجستر شده و تایید شده باشند.

کارشناس حوزه رسانه و فضای مجازی افزود:اگر آن چه گفته شد، اتفاق بیفتد وکسی بخواهد تخلفی انجام دهد،مشخص می شود چه کسی و از کدام ابزار تخلف و یا حتی جرم را مرتکب شده و در نتیجه شناسایی مجرم هم ساده تر انجام می شود. از طرف دیگر رسیدگی و مجازات کردن در فضای مجازی در صورتی که بخواهیم پلیس کشورمان ابزار اعمال قانون داشته باشد، می تواند با حضورش میزان جرائم و تخلفات را نزدیک به صفر برساند.

وی با بیان مثالی در مورد چگونگی بهره مندی و کاهش آسیب های فضای مجازی چنین اظهار داشت: فرض کنید یک نفر در تلگرام یا اینستاگرام با یک آی پی (IP) مجهول وارد شده و به کسی آسیب زده؛ حال ممکن است آن را هک کرده و اطلاعات به سرقت برده؛ یا اینکه گروگانگیری انجام شده و از طریق تلگرام تصویر بخش هایی از بدن یا حتی عکس های در حال شکنجه فرد به گروگان گرفته شده را ارسال کند تا خانوده شخص گروگان وادار شوند که فلان مقدار پول بدهند و تهدید می کنند که “اگر پول ندهی من این گروگان را می کشم” همچنان که این اتفاق در عمل در یکی از شهرهای کشورمان رخ داد.

احمقانه ترین و عاقلانه ترین کار در فضای مجازی

روح الله مومنی نسب به نقش پیام رسان های خارجی هم اشاره کرد: اگر جرم یا تخلف در محیط یک نرم افزار های خارجی انجام شده باشد،به علت اینکه هم نرم افزار مجاز نیست و هم پلیس دسترسی به داده های نرم افزار ندارد در نتیجه پلیس نمی تواند متخلف را رد گیری و شناسایی کند و عاقبت الامر فرد متخلف از این فرصت سوء استفاده کرده و به زندگی و حقوق شهروندان آسیب های اساسی وارد می شود.

اما اگر نرم افزار مربوط مجاز و مورد تایید باشد و آن فرد گروگانگیر که آن تصاویر را ارسال کرده از شناسه مشخصی استفاده کرده باشد،دستگاه تلفن همراه (IMEI) آن تایید شده باشد، در کسری از ثانیه آن فرد شناسایی شده و می توان به دست قانون سپرد.

وی در پیامد نظارت و رها نکردن فضای مجازی گفت: اساسا فرد متلخف چون می داند، پلیس می تواند سریع او را شناسایی کند،کمتر تخلف انجام می دهد در نتیجه این کار یک اقدام پیشگیرانه هم محسوب می شود. این به مثابه آن است که وقتی سر چهار راه ها پلیس داشته باشیم؛دوربین راهنمایی و رانندگی داشته باشیم، کسانی که بخواهند از چهار راهها عبور کنند، پلاک دارند و آن شخصی که راننده است هویت مشخص دارد،بدیهی است که نتیجه این است که اکثریت قریب به اتفاق مردم از چراغ قرمز عبور نمی کنند.

کارشناس فضای مجازی در مورد مواجهه با فضای مجازی چنین نتیجه گرفت: احمقانه ترین کار این است که کسی که تخلفی انجام داده، در عوض ما بیاییم چراغ قرمزها را برچینیم و به پلیس ها هم بگوییم شما بفرمایید خانه و نیازی به شما نداریم! اما عاقلانه ترین کار این است که ابزارهایمان را تقویت کنیم و کسی که می خواهد تخلف کند را شناسایی کرده و در چهارراه بعدی اعمال قانون کنیم .در فضای مجازی هم همین منطق حاکم است. اگر بخواهیم فضای مجازی فضای قابل اتکایی باشد ؛برای سرمایه گذاران و مردمی که می خواهند از این فضا بخواهند استفاده کنند؛قطعا باید برایشان برنامه ریزی کنیم و محیط فضای مجازی را یک محیط هویت دار و با حریم مشخص در نظر بگیریم تا ان شاء الله مشکلات حل شود.

  • منبع خبر : فانوس