جهان در این روزها با فضای اینترنت و گسترش آن هر روز شاهد تحولاتی می شود که روزمره مردم را دست خوش تغییر قرار داده است این تغییرات که با تضادهایی در عملکرد و قوانین دیده می­شود می تواند اعتماد جهانی را نسبت به این گسترش و استفاده از این ابزار تسهیل و تسریع کننده […]

جهان در این روزها با فضای اینترنت و گسترش آن هر روز شاهد تحولاتی می شود که روزمره مردم را دست خوش تغییر قرار داده است این تغییرات که با تضادهایی در عملکرد و قوانین دیده می­شود می تواند اعتماد جهانی را نسبت به این گسترش و استفاده از این ابزار تسهیل و تسریع کننده بکاهد.

سوال که مطرح می­شود این است که آیا شرکت­های پیام­رسان اجتماعی برای رضای خدا و به دور از منفعت مالی و سیاسی اقدام به ایجاد پیام­رسان­ها می نمایند؟

واضح است که این طور نیست و این شرکت­ها در بررسی­های انجام شده، کاربران را محصولات خود می­بینند و از اطلاعات کاربران استفاده می­کنند که همین موضوع باعث گسترش روز افزون آنها شده است. پس زمانی که ما از یکی از این اپ­ها استفاده می کنیم اجازه استفاده از این اطلاعات را به آنها داده­ایم؛ این شرکتها در زمینه استفاده از این اطلاعات بعضا اطلاعیه­هایی را نیز صادر می­نمایند و به اطلاع کاربران خود نیز می رسانند.

اما سوال اینجاست که ما این اجازه را به شرکت­های ارائه کننده بسترهای نرم افزاری نیز داده­ایم؟

پاسخ آشکار است. خیر!!

اما جالب است که شرکت گوگل در این روزها با حذف دو اپلیکیشن از فضای گوشی­های همراه کاربران ایرانی این کار را انجام داده است.

شرکتی که این گونه وارد فضای زندگی خصوصی ما شده و سرک در حریم خصوصی ما می­کشد آیا جای برخورد ندارد؟

این رفتارها از سوی این شرکت­ها که به جاسوسی فضای سایبری تعبیر می شود خود به نوعی اعلان جنگ سایبری به کاربران آنها فارغ از ایرانی بودن آنهاست. این که کسی وارد حریم خصوصی مجازی شخصی شود و دست به تغییرات و حذف و اضافه بزند در طبقه­بندی جرایم رایانه­ای مصداق بارز جرم اینترنتی و هک محسوب می­شود که خود از مسائل مهم حقوقی این دنیای مجازی است و دارای جریمه­های سنگین است.

چنانچه نقصی در سیستم نرم افزاری وجود داشته باشد شرکت­های ارائه کننده نرم­افزار می­بایست به جبران این نقص و رفع آن بپردازند نه اینکه با حضور خود در حریم خصوصی افراد به نقض آن بپردازند.

فضای زندگی مردم و حریم خصوصی آنها برای همگان باید محترم باشد که در این باره استانداردهای مهمی درگوشه گوشه دنیا ارائه شده است (مانند استاندارهای اتحادیه اروپا و …) سوال اینجاست که چرا واضعان این استاندارد­ها به این موضوعات اخلاقی پایبند نیستند؟

شکل تبعیض­آمیز برخورد در مواجه با جرایم سایبری در این واضعان استاندارد­های تقلبی واضح و آشکار است زیرا منافع مالی و سیاسی اربابان و مالکان آنها که در لوای آزادی­خواهی به ایجاد محدودیت­ها و از بین بردن حریم خصوصی آنها می­پردازند خلاصه شده است.

حال با این وصف بر همه کسانی که در این حوزه فضای مجازی فعال­اند تکلیف است که به حفظ و صیانت از حریم خصوصی خود بپردازند و در مقابل این زور گویی و خلاف واضح بایستند تا دیگرانی که با استانداردهای نظام سرمایه داری به مردم به عنوان ابزارهایی برای حفظ وگسترش منافع خود می­نگرند بیاموزند که حریم خصوصی افراد جای سرک کشیدن هر کس نیست. و با این اقدامات سخیف و کودکانه و به دور از جریان حرفه­ای در فضای مجازی خللی به جریان باز و شفاف گردش آزاد اطلاعات وارد نخواهد شد .

  • نویسنده : حسام الدین یاری
  • منبع خبر : فمپ