دسترسی ها

هر چند که مسئولان قضائی می‌گویند که توهین کردن دارای مجازات حبس و جزای نقدی است و اگر دادگاه تشخیص دهد که فرد در فضای مجازی توهین کرده است، وی به این مجازات محکوم می‌شود، اما اثبات این امر بسیار دشوار و زمان‌بر است؛ پس باید روی گزینه‌های فرهنگسازی به‌عنوان راه‌حلی پیشگیرانه و کم هزینه فعالیت نمود. اولین ریشه و سرمنشأ فحاشی‌ در فضای حقیقی و مجازی مربوط به مسائل تربیتی و خانواده‌هاست. بی‌توجهی به ارتباط کودک و نوجوان با دوستان و همسالان خویش از سوی خانواده علت اصلی این اتفاق است. شاید در خانه‌ای دادن فحش ممنوع باشد اما در میان گروه همسالان یک کودک یا نوجوان مطمئنا این‌گونه نیست و ارتباط او با همسالان باعث می‌شود تا وی نیز به یکی از فحاشان جامعه تبدیل شود. در حالی که در جوامع اروپایی و پیشرفته جهان با تمرکز بر رشد اخلاقی، آینده اجتماعی جامعه را بیمه می‌کنند، اما در ایران با غفلت از این مسأله مهم، جامعه خود را با تهدیدات بسیاری مواجه می‌کنیم. اگر می‌خواهیم پایه‌های اخلاق را در جامعه تقویت کنیم باید تمامی بخش‌های مختلف از نظام آموزشی گرفته تا رسانه‌ها و صدا و سیما دست به دست هم دهند تا این خلأ را جبران کنند.حالا هر روز فحاشی در فضای مجازی بیشتر می‌شود و افراد با استفاده از عدم حضور فیزیکی می‌کوشند به تخلیه فکری و روحی خود بپردازند. نتایج حاصل از یک پژوهش نشان می‌دهد که ۶۵درصد از جوانان به خاطر جوگیر شدن بعضی از رفتار‌های خشن را بروز می‌دهند. متاسفانه نه خانواده‌ها و نه نهادهای فرهنگی قدم موثری در زمینه کاهش خشونت بر نمی‌دارند. هجوم ناتوی فرهنگی، کم‌کاری والدین و نهادهای آموزشی باعث شده ما با نسل جدیدی مواجه شویم که نه زبان والدین خود را متوجه می‌شوند و نه پدر و مادر‌ان زبان آنها را می‌فهمند. بعضی استفاده‌کنندگان از انواع متداول خشونت کلامی، فردی از نظر روحی ضعیف و از درون تهی است که می‌خواهد خود را در دنیای دیگر (فضای مجازی) قدرتمند جلوه دهد. این کار گرچه برای توهین‌شونده آزاردهنده است، ولی از منظر شاهد بیرونی به نوعی کاری تاسف‌برانگیز، خنده‌دار است. بسیار دیده شده که اکثر فحاشان از نظر روحی افرادی به‌شدت تحریک‌پذیر، کم حوصله، عصبی، کم توان و احتمالا دارای مشکلات‌ بسیار در زندگی واقعی‌شان است.

• منبع خبر : شهر فردا