بسمه‌تعالی
بیانیه جمعیت توسعه گران فضای مجازی پاک (فمپ)
در سالگرد سانحه هواپیمای اوکراینی
خبر وقوع سانحه هواپیمای اوکراینی در بامداد هجدهم دیماه ۱۳۹۸ جگرها را درید. اما مظلومیت خانوادۀ ایران و به‌طور خاص بستگان ایرانی و غیرایرانی این فاجعه، تنها در فضای حقیقی نبود. آنچه در تخصص و وظیفۀ انسانی فمپ است، بررسی کارشناسانه و دلسوزانۀ دنبالۀ این فاجعۀ ناگوار در فضای مجازی است. در این بیانیه بر آنیم تا فارغ از کلیۀ سویه‌های نظامی و سیاسی مرتبط با اصل سانحه، بر امتداد آن در فضای مجازی تمرکز کنیم، نوری بر کارنامۀ سوءاستفاده‌گران بی‌شرم انداخته و با زیرسوال بردنِ بی‌عملی و احیاناً سستیِ برخی نهادها، مطالبه‌گرِ اقدامات لازم بوده، و برای هم‌افزایی در تحصیل نتایج آنها، آمادگی خود را اعلام کنیم.
از همان لحظات نخست بروز سانحه، هجوم صیادان حرفهای بر کالبد عزیزانمان از طریق فضای مجازی و گروهک‌های تروریسم رسانه‌ای آغاز شد، و نمک بر زخم‌های همه‌مان پاشید. جراحت ترور بزدلانۀ شهید سلیمانی که تا ابد بر تن ملت‌های آزادی‌خواه جهان تازه خواهد ماند، هنوز باز و خون‌چکان بود و ساعاتی از اولین سیلی انتقام بر چهرۀ قصاب «کوخ سیاه» در عین‌الاسد نگذشته بود که پرپر شدنِ ۱۷۷ جان بی‌گناه، راه نفس‌ها را تنگ کرد. و ای‌کاش، ددمنشی‌ها و رنجاندن‌ها در همین نقطه می‌ایستاد. دردا و دریغا، که غفلت و بی‌مبالاتیِ خودی‌ها باعث شد تا روایتِ رنج ما، در فضای مجازی به دست اغیار افتد، و قاتلان و چپاولگران دیرینۀ ملت ایران خود را در نقش «دایۀ مهربان‌تر از مادر» جا بزنند.
حال، یک سال از آن سلسله‌دردهای مهیب می‌گذرد، و اشقیاء همچنان بر بسترهای فضای مجازی از خون‌های ریختۀ ما می‌نوشند؛ شیطان‌صفت‌هایی که سوار بر ارابه‌های مرگ بر پهنۀ مجازستان می‌تازند، پشت سنگر دشمنانِ قسم‌خوردۀ ایران‌زمین موضع می‌گیرند، منافقانه از «عدالت» دم می‌زنند؛ حال‌آنکه سودا و صرفه‌شان نیست، مگر در غبارآلودکردن فضا، انحراف از قانون‌گرایی و عدالت اصیل، تداوم آلام بازماندگان، و تزریقِ تشویشِ مضاعف در میان تمامی ایرانیان. وای بر ما که در تندباد این حملات مسموم و رذالت‌ورزی‌های خارجی، کاستی‌ها و سوءمدیریت‌های داخلی و حتی کم‌توجهی‌ها و نامهربانی‌های گاه‌وبیگاه مسئولین امر در احوالات توصیف‌ناپذیر بازماندگان، به شکنجۀ زمانۀ غدّار ضریب داد.
ما اعضای فمپ زبانمان در شرح درد و همدردی شایسته و بایسته با خانواده‌های پرواز PS752 قاصر است. کسانی از قربانیان آن فاجعه از نزدیکانِ برخی از اعضای فمپ بودند، و طی سالی که گذشت سوهانِ زجر، شبانه‌روز بر روح و جانشان ساییده. هر بار که گروهک‌های جنایت‌ستا و دول جنایت‌پیشه، در فضای مجازی و با هم‌دستیِ بنگاه‌های تروریسم رسانه‌ای، با دروغ‌سازی و بَزَکِ فریبندۀ عدالت‌خواهی، بر گوشه‌ای از کالبدِ عزیزانمان تاختند، هواپیمای اوکراینی از نو در روانمان متلاشی شد.
درک می‌کنیم که به هزار و یک دلیل مرتبط با امنیت ملی و ملاحظات نظامی، حرفهای ناگفته و ناگفتنی فراوان است. می‌دانیم در سالی که گذشت تمامی نیروهای پدافندی کشور آماج حملات بی‌محابا قرار گرفتند و مظلومانه مجال هیچ توضیح و برائت جویی نیافتند. اما مگر نه این است که امنیت و پدافند و تمامی ترتیبات نرم‌افزاری و سخت‌افزاریِ مربوط به آنها را برای آسایش و آرامش خانواده‌های داغ‌دیده و ملت نجیب می‌خواهیم؟ چه صرفه آن امنیت و پدافند را، وقتی یک سال از آوار مصیبت گذشت، و مادران سیه‌پوش و پدران کمرشکسته را چیزی نرسید، جز ناباورانه نظاره‌کردنِ طرّاری‌های مسموم اجانب، و کاسب‌مسلکیِ شنیعشان در فضای مجازی؟
ما به اقتضای حیطۀ تخصصی فعالیت خود، از قوۀ قضائیه می‌پرسیم: چرا از ظرفیت‌های بومیِ فضای مجازی، هم‌افزایی فعالان رسانه‌ای دغدغه‌مند، و مشاورۀ خبرگان فناوری اطلاعات و امور حقوقی-بین‌المللی چنان هوشمندانه و وقت‌شناسانه بهره نبردید تا ابتکارعمل در سنگر خودی باقی بماند، و شرح درد «ما» به یغمای صیادان بی‌اخلاق در بیرون و درون مرزها نرود؟
از سازمان هواپیمایی کشوری، وزارت امور خارجه، و دیگر نهادهای ذی‌ربط در دولت محترم می‌پرسیم: چرا استفاده از ظرفیت سمن‌ها و مجامع معتبر و غیرحاکمیتی طی این یک سال با درایت مورد توجه قرار نگرفت تا زنجیره‌ای از گزارش‌های مستقل، غیررسمی و طبعاً فارغ از مسئولیت‌زایی دولتی، تدوین و در اختیار عموم قرار گیرد، و جامعۀ مدنیِ دردمند از انفعال اطلاعاتی خارج‌شده و بتواند در بسترهای فضای مجازی در جهت حرکت به سوی عدالت‌خواهی اصیل حرکت کند؟
از مجموعه‌ی پدافند، سپاه پاسداران و کلیۀ نهادهای دفاعی و امنیتی می‌پرسیم: چرا در اولین اقدام پس از اطلاع واثق نسبت به اصل واقعه و قبل از پذیرش مسئولیت، از مشورت متخصصین مستقل و معتمد فناوری اطلاعات و امور حقوقی-بین‌المللی بهره نگرفتید تا دورنمایی از احتمال رخدادهای مسموم و بالقوه با محوریت جنگ نرم در فضای مجازی – آنچه متاسفانه رخ داد – در اختیار قرار گیرد، ملزومات پدافند غیرعامل به‌طور هوشمند و چندمرحله‌ای تبیین شود، و نهایتاً جو غالب و وجدان عمومی جامعه به پیگیریِ عدالت‌خواهی اصیل و قاطع در درون خانوادۀ میهن، با اطمینان تام و تمام اتکا کند؟
چراها فراوان است؛ دشمنی‌های خارجی بی‌شمار، و کاستی‌های درونی جان‌کاه. اعضا و کارگروه‌های تخصصی فمپ در این یک سالِ اندوهناک، تحرکاتِ شکل‌گرفته در فضای مجازی و سرریز آنها در توده‌های تروریسم رسانه‌ای، گروهک‌های ایران‌ستیز و بدنه‌هایی از دولِ متخاصم را رصد کرده است. دیدیم چطور کسانی در فضای مجازی، مدعی طرح دعوا با شاکیان «مخفی» در محاکم بی‌صلاحیت خارجی شدند، و از این طریق مسیر قانونیِ دادخواهی را – در فضایی که نهادهای مسئول ما به‌جای پیش‌کنشگری، در عمل سهل‌انگاری از خود نشان دادند – به ناکجاآباد منحرف کردند.
دیدیم چطور کسانی با اسم رمز عدالت‌خواهی، پروژه‌هایی برای اعلان شرایط جنگی و فضای پروازممنوع بر فراز وطن‌مان کلید زده و مرحلۀ یارکشی برای این جنایت‌صفتیِ جنگ‌طلبانه را در فضای مجازی حرارت دادند. دیدیم چطور کسانی ضمن ایجاد شبهه در حداقلی‌ترین حقوق بازماندگان به دریافت غرامت، رسماً برای اخاذی تارنما راه انداخته و به بنجل‌فروشی پرداختند، و بدون کسب اجازۀ شمار زیادی از بازماندگان، با بی‌شرمی مشخصات و تصاویر قربانیان مظلوم را دست‌آویز بازارگرمیِ سخیف خود قرار دادند. مصادیق فراوان است. فمپ در راستای تخصص کارگروه‌ها و وظیفۀ انسانی خود همه را دید، یادداشت برداشت، و با قوانین لازم‌الاجرا در نقاط مختلف جهان تطبیق داد.
متخصصین فناوری اطلاعات و کارشناسان حقوقی-بین‌المللی فمپ، با تأکید مجدد بر چندوجهی‌بودنِ دنباله‌های سانحۀ PS752 در فضای مجازی، و ضمن نظرداشت به مقتضیات فنی و حقوقی- بین‌المللی این فضا، با اشراف بر صحنه‌آرایی‌های مجرمانه، آماده‌اند تا متناظر با دنباله‌های جنایت‌کارانۀ سانحۀ هواپیمای اوکراینی در بسترهای فضای مجازی، در مسیر تحقق عدالت اصیل و قطع علف‌های هرز و فریبنده، ضمن هم‌افزایی با تمامی نهادهای ذی‌ربط و سایر بازوهای جامعۀ مدنی، در جهت اهداف چهارگانۀ ذیل گام بردارند؛ با امید به رسیدن روزی که این زخمِ التیام‌نیافتنی، با حصول عدالت اصیل و دفع فرصت‌طلبان و «کاسه‌های داغ‌تر از آش» اندکی آرام گیرد؛ و تا ایران هست، هیچ ایرانی چنین روزهایی نبیند:
یک. عدالت در پرتو قانون و به‌نحو حداکثری، برای بازماندگان هواپیمای اوکراینی، و برای تمام انسان‌هایی که خود را شریک در غم بی‌حدومرز این عزیزان می‌دانند، حاصل آید.
دو. با کاسبان خون و دسیسه‌گران، در هر نقطه از جهان برخورد قاطع قانونی به نحو حداکثری صورت گیرد، تا هم بساط پلید صیادی‌های مسموم جمع شود، هم کانون‌های جریان ساز تروریسم رسانه‌ای بر بستر فضای مجازی به کیفرِ جرائم خود برسند.
سه. سفرۀ دولت‌هایی که دهه‌هاست مشحون از نژادپرستی و انسان ستیزی‌اند، و دستشان تا آرنج در دریای خون ملت‌ها فرورفته، جمع شود و تمامی اهرم‌های موجود برای عیان‌کردنِ رسوایی آنها و کشیدنشان به زیر تیغ عدالت به کار افتد.
چهار. جریان کاستی‌ها و بی‌مهری‌های نهادها و مسئولان امر در قبال خانواده‌های قربانیان و جامعۀ جراحت‌دیده پایان پذیرد. روایت این درد خانگی و دادخواهی آن به انحصار خانه و خانوادۀ ایران‌زمین بازگشته، دیگر هیچ نگاهی به سمت شکارچیانِ اجنبی منحرف نشود، و «اگر سرمان می‌شکند در کلاه‌خودمان بشکند».
والسلام علی من اتبع الهدی
جمعیت توسعه گران فضای مجازی پاک
دیماه ۱۳۹۹
Monday, 30 December , 2024