دسترسی ها

همه تیرهای خبری رسانه های بیگانه منفی است. این دنیای سیاه و ناامیدکننده که از لندن و واشنگتن ساخته می شود عملا مخاطب را زمین گیر می کند.

رسانه های بیگانه روی بعضی از موضوعات فقط محتوا تولید می کنند، اطلاعاتی که شبیه بمباران خبری است. اما ناگهان در جایی که قرار است نتیجه گیری اصلی صورت بگیرد ترمز می کنند و اینجاست که ذهن مخاطب خود باید تصمیم بگیرد.

خبرهای مختلفی از ایران مخابره می شود. هر کدام در یک حوزه، ظاهرا هیچ ارتباطی با هم ندارند اما گویا همه شبیه نقطه هایی هستند که کنار هم گذاشته می شوند، همگی می خواهند بگویند اوضاع خراب است.

شگرد «محبوبِ مشغول» از تکنیک هایی است که مخاطب را در میان احساساتش به سمت یک سیاست تاریک پیش می برد و می خواهد بگوید جمهوری اسلامی حتی دیگر میان حامیان اش هم طرفدار ندارد.

در این تکنیک همیشه رسانه یک فکت و یا یک موضوع را مطرح می کند که شما به عنوان یک مخاطب واقعیت آن موضوع را لمس و تجربه کردید اما اینقدر آن را برای شما مجهول می کند که نسبت به اصول آن واقعیت فاصله می گیرید.

گاهی رسانه بیگانه داده هایی دارد که می تواند علیه ایران استفاده کند اما مخاطب علاقه یا آگاهی چندانی به جزییات آن ندارد، درباره این خبرها «خشاب پُر و هدف‌گیری نامطئن» به کار می رود.

بعضی از پدیده های خبری بعد از اینکه زمان و دوره شان گذشت تازه تبدیل به یک تصویر یا نماد می شوند!

بعد از اینکه ترامپ رفت و بایدن آمد گفتند باید برجام را زنده کنیم. اینجا بود که رسانه های بیگانه تلاش کردند همه کاسه ها را سر ایران بشکنند. اینجا یک شگرد رسانه ای بسیار استفاده می شد که به نام «شکست توافقی، بهانه تهاجمی» معروف است.

رسانه های بیگانه براساس شگردی با عنوان «زمین حاصلخیز، محصول آفت‌ زده» همه خواسته های عمومی و مردمی را به یک کنش سیاسی تبدیل می کنند.

رسانه های بیگانه به اندیشه و افکاری که مخالف سیاسی هستند ضریب صدایی می دهد که برای همه مخاطبانش قابل فهم باشد.

این نوع خبررسانی که می خواهد همه موفقیت ها را به شکست تبدیل کند شبیه یک عملیات ضرب، در ریاضی است که یکی از اعداد صفر باشد. به این شگرد در رسانه «شروعِ صفر» می گویند.

همیشه سکوت به معنای رضایت نیست و سکون هم به معنای خستگی نیست. گاهی کاملا معکوس است و مخاطب در مواجه به محتوایی که به او داده می شود دچار یک خشم می شود و می خواهد در فرصت مناسب آن را رها کند.

انگار یادآوری آن حس خوب به زیبایی امروز زندگی کمک می کند، اما گاهی به گذشته پناه برده می شود از بدی امروز و ناامیدی به فردا. اینجاست که گذشته مانند یک سم عمل می کند!

رسانه های بیگانه برای ایجاد نا امیدی در جامعه از این شگرد زیاد استفاده می کنند، از یک مساله منفی به یک کلیت منفی می رسند و ترتیب ذهنی را تغییر می دهند و با این شیوه خود مخاطب نتیجه‌ گیری می کند.

رسانه های بیگانه یک موضوع را از حالت مطلوب به حالت کاملا صفر تبدیل می کنند. حوزه زنان ، حقوق بشر ، آموزش و پرورش و محیط زیست در این شگرد مورد استفاده قرار می گیرد، بگونه ای که مخاطب هیچ امیدی به بهتر شدن اوضاع نخواهد داشت.